|
20 Μαΐου- Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού
Ημερίδα στο ξενοδοχείο Plaza, ώρα 20.00 με θέμα:
Η παγκόσμια διάσταση της Ελληνικής Γλώσσας ως εργαλείο άσκησης Πολιτιστικής Διπλωματίας”
Η οικονομική διάσταση της διάδοσης της ελληνικής γλώσσας
Κ.Καρκανιάς
Κυρίες και κύριοι,
Είναι μια ευχάριστη μέρα σήμερα που συναντιόμαστε με αφορμή την επικείμενη καθιέρωση της 20ης Μαΐου ως ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού ή όπως αλλιώς ίσως ονομαστεί.
Και είναι ακόμη πιο ευχάριστη αυτή η καθιέρωση επειδή οφείλεται σε μια πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας και του πρώην Προέδρου τους κ. Ιωάννη Κορινθίου, κάτι που δείχνει ότι η Ελληνική Πολιτεία ακούει τις προτάσεις του Αποδήμου Ελληνισμού.
Ας έλθω τώρα στο δικό μου θέμα, την Οικονομική Διάσταση της Διάδοσης της Ελληνικής Γλώσσας, που είναι πιο πεζό από αυτά των άλλων ομιλητών.
Θα ξεκινήσω με κάποιες εξηγήσεις σχετικά με το πώς γνωρίζω, ποια είναι η σχέση μου με το συγκεκριμένο θέμα.
Πρώτα από όλα θα πω ότι ο Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, του οποίου ήμουν Πρόεδρος επί 10 χρόνια έως το 2014 έχει ασχοληθεί με αυτό το θέμα από πολλά χρόνια. Ήδη το 2008 είχαμε κάνει μια σχετική ημερίδα ενώ το 2007 στο Διεθνές Συνέδριο που οργανώσαμε στο Μεσολόγγι με θέμα «Η διδασκαλία της Νέας Ελληνικής στον κόσμο» αναφερθήκαμε και πάλι σε αυτό.
Ο ΟΔΕΓ συνεργάζεται για τους σκοπούς του με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό καθώς και με χορηγούς – ιδιώτες, ιδρύματα , εταιρείες, οι οποίοι χρηματοδοτούν εν μέρει ή εν όλω τις δράσεις του.
Εξ άλλου έχω ιδρύσει και διευθύνω από το 1972 το Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού «Μέγας Αλέξανδρος» στο οποίο διδάσκουμε την ελληνική σε ξένους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ενώ παράλληλα μέσω μιας συγγενούς μας εταιρείας εκδίδουμε και διανέμουμε βιβλία για αυτό το σκοπό.
Έχω λοιπόν μια αρκετά καλή γνώση για το πρακτικό μέρος της διάδοσης της ελληνικής γλώσσας, που δεν είναι άλλο από τα χρήματα που χρειάζονται για να διδάσκεται η γλώσσα μας ως ξένη και από το ποιοι τα πληρώνουν και το ποιοι τα παίρνουν.
Να διευκρινίσω, ότι πολλές φορές είμαστε προσκολλημένοι στην ιδέα, ότι για την διάδοση της Ελληνικής γλώσσας Στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρέπει να ενδιαφέρεται και πρέπει να πληρώνει μόνο το ελληνικό κράτος πχ η ΓΓΑΕ, το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Εργασίας, οι Δήμοι, κλπ, είτε με δικά τους χρήματα είτε και με ενισχύσεις από την Ε.Ε..
Τα χρήματα όμως αυτά καθώς και οι εμπλεκόμενοι αριθμοί σπουδαστών είναι πολύ λίγα σε σχέση με την πραγματική αλλά και την δυνητική Παγκόσμια Αγορά που έχει σχέση με την διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας.
Και υπάρχει πραγματικά μια αγορά και είναι παγκόσμια.
Ας ξεκινήσουμε τώρα με το ερώτημα για το ποιοι μαθαίνουν ελληνικά και γιατί.
Οι πρώτες απαντήσεις είναι: οι ομογενείς και οι μετανάστες στην Ελλάδα καθώς και όσοι ξένοι εργάζονται σε ελληνικές εταιρείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό
Αυτοί όμως είναι μικρό μόνο μέρος της όλης αγοράς και θα ήθελα να πω ότι οι μεν ομογενείς αισθάνονται και πρέπει να αισθάνονται υποχρέωση ηθική και να ωθούν τα παιδιά τους να μάθουν την ελληνική γλώσσα . Οι μετανάστες πάλι είναι υποχρεωμένοι να μάθουν την γλώσσα.
Υπάρχουν όμως πολλά εκατομμύρια άλλων ξένων που μαθαίνουν ή θέλουν να μάθουν την ελληνική γλώσσα.
Όχι από υποχρέωση ή άλλη επαγγελματική προοπτική αλλά επειδή αγαπούν την Ελλάδα, παλιά και νέα, και θέλουν να μιλούν την γλώσσα μας, να διαβάζουν τα βιβλία μας, να ακολουθούν τις συνήθειες μας, να τρώνε και να πίνουν τα δικά μας προϊόντα, να χορεύουν στα πανηγύρια μας.
Δεν θα μιλήσω εγώ για το πολιτιστικό και πολιτικό ενδιαφέρον, που έχουν αυτές οι επιλογές τους.
Θα μιλήσω πολύ σύντομα για το οικονομικό. Δηλαδή, πόσοι είναι, τι χρήματα δαπανούν, ποιοι τα παίρνουν, ποια είναι η άμεση οικονομική ωφέλεια για την χώρα.
Με απλά λόγια και πολύ σύντομα:
· Κάθε μαθητής που μαθαίνει ελληνικά στην Ελλάδα, στο σχολείο μας π.χ. για ένα πλήρες πρόγραμμα ενός μήνα, που αντιστοιχεί σε 3 ώρες ανά εβδομάδα επί 8 μήνες, πληρώνει 1200-1500 ευρώ για μαθήματα, αγοράζει βιβλία περίπου 60 ευρώ, μένει σε ξενοδοχείο και πληρώνει τουλάχιστον 1500 ευρώ, τρώει και πίνει τουλάχιστον 1200 ευρώ, αγοράζει δώρα τουλάχιστον 100 ευρώ, δηλαδή συνολικά δαπανά άνω των 4000 ευρώ στην Ελλάδα.
· Κάθε μαθητής πάλι που μαθαίνει ελληνικά στο εξωτερικό αγοράζει βιβλία και πληρώνει το εκεί σχολείο ή φροντιστήριο ανάλογα ποσά π.χ. για ένα έτος με τρεις ώρες την εβδομάδα περίπου 1200 ευρώ.
· Αυτός οπωσδήποτε θα έλθει κάποτε και στην Ελλάδα και θα δαπανήσει όσα αναφέραμε παραπάνω
· Αυτοί που φοιτούν σε κλασικά λύκεια στην Ευρώπη που είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες, μόνο στην Ιταλία είναι 320 χιλιάδες συνήθως δεν πληρώνουν δίδακτρα αλλά αγοράζουν κάθε χρόνο βιβλία αξίας περίπου 60-100 ευρώ. Και αυτοί έρχονται σχεδόν κάθε χρόνο στην Ελλάδα στο πλαίσιο εκπαιδευτικών εκδρομών.
· Δεν μιλώ για τους φοιτητές των περίπου 300 εδρών Κλασικών Σπουδών ή Νέων Ελληνικών Σπουδών στον κόσμο, μόνο στην Βουλγαρία υπάρχουν 5 και πολύ καλές.
Δεν θα μιλήσω για την κρατική δαπάνη για τα σχολεία των ομογενών και των μεταναστών, η οποία πριν από μερικά χρόνια ήταν περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ.
Θα μιλήσω για την δαπάνη αυτών που πληρώνουν οι ίδιοι και το τι σημαίνει για τα ιδιωτικά σχολεία, τους εκδότες βιβλίων, τα ξενοδοχεία κλπ, τους καθηγητές τους.
Δυστυχώς δεν έχουμε ακριβείς αριθμούς γιατί κανείς κρατικός φορέας δεν ενδιαφέρεται για αυτό το θέμα και δεν θέλει να γνωρίζει, επειδή δεν το πιστεύει (αυτή είναι η καλύτερη έκφραση, που μπορώ να χρησιμοποιήσω). Δεν θα πω ποια είναι η πραγματικότητα, γιατί η ημέρα είναι εορταστική.
Αυτή την στιγμή, λοιπόν, λειτουργούν στην Ελλάδα περίπου 40 οργανωμένα σχολεία με περίπου 8000 μαθητές και περίπου 2500 ημιαπασχολούμενους καθηγητές. Αυτό σημαίνει περίπου 10 εκατομμύρια έσοδα για τα σχολεία και περίπου 30 εκατομμύρια συνολικά για την Ελλάδα.
Υπάρχουν επίσης εκατοντάδες άλλοι αυτοαπασχολούμενοι καθηγητές με πολλούς ανεξάρτητους μαθητές.
Υπάρχουν τέλος, εκατοντάδες ανεξάρτητα σχολεία ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό και ίσως χιλιάδες παρόμοια σχολεία ελληνικών κοινοτήτων, εκκλησιών, συλλόγων στο εξωτερικό.
Με πολλές δεκάδες χιλιάδες μαθητές, που αγοράζουν βιβλία, έρχονται στην Ελλάδα κλπ.
Μιλάμε λοιπόν για ένα πολύ μεγάλο κύκλο εργασιών σε Παγκόσμιο Επίπεδο.
Θα κλείσω με μια πολύ σύντομη αναφορά στο τι μπορεί να γίνει, ποιο είναι το μέλλον και ποια η δυναμική από οικονομικής απόψεως.
Αν είχαμε 100 χιλιάδες μαθητές στην Ελλάδα, και αυτό είναι δυνατόν, θα είχαμε 500 εκατομμύρια ως έσοδα και τουλάχιστον 30 χιλιάδες ημιαπασχολούμενους φιλόλογους ή 10 χιλιάδες σε πλήρη απασχόληση και επί πλέον αυτών τουλάχιστον 3 χιλιάδες σε άλλες εργασίες στα σχετικά σχολεία. Δεν υπολογίζουμε τις πρόσθετες θέσεις εργασίας σε ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ.
Αν είχαμε 100 χιλιάδες μαθητές σε σχολεία στο εξωτερικό θα είχαμε έσοδα για τα εκεί σχολεία , βιβλιοπωλεία κλπ περίπου 150 εκατομμύρια από τα οποία ένα μέρος θα ερχόταν στην Ελλάδα.
Εάν οι μαθητές στην Ελλάδα γίνονταν 400 χιλιάδες μετά από μερικά χρόνια θα είχαμε έσοδα 2 δις ευρώ και τουλάχιστον 50 χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και αυτός ο στόχος είναι εφικτός.
Να σημειώσω ότι οι εξαγωγές ελληνικών γεωργικών προϊόντων είναι περίπου 3 δις ευρώ τον χρόνο.
Έχουμε λοιπόν στα χέρια μας ένα θησαυρό, τον οποίο κληρονομήσαμε από τους πατεράδες μας αλλά τον αφήνουμε αχρησιμοποίητο, όπως το αμπέλι του παραμυθιού, το οποίο για να το σκάψουν τα παιδιά του ιδιοκτήτη χρειάστηκε η ψεύτικη πληροφορία ότι κρύβει ένα θησαυρό .
Στο δικό μας χωράφι, της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, ο θησαυρός υπάρχει αλλά πρέπει να εργαστούμε συντονισμένα για να τον αποκτήσουμε.
Για αυτό δεν χρειάζεται να μιλάμε μόνο για τις δωρεάν παροχές μαθημάτων από το κράτος αλλά κυρίως να προσπαθούμε να οργανώσουμε και να ενισχύσουμε την προοπτική της διάδοσης της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού μέσω σχολείων που προσφέρουν μαθήματα που θα πληρώνονται από τους μαθητές τους.
Και όταν μιλάω για ενίσχυση δεν εννοώ επιδοτήσεις προς τα ιδιωτικά σχολεία, εννοώ υποστήριξη μέσω μιας στρατηγικής συνεργασίας κρατικών φορέων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και των ιδιωτικών σχολείων που διδάσκουν την ελληνική γλώσσα σε ξένους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
|