 
| ||||||
MAΞIM ΩNTMΠΟYP Eπιχειρώντας κατά της υπανάπτυξης ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Μαξίμ Ωντμπούρ. Ο Γάλλος επιχειρηματίας (δεξιά) σε μια παράγκα-κατάστημα στη Σενεγάλη Το ενδιαφέρον για το λεγόμενο «δίκαιο εμπόριο», για τις κοινωνικά υπεύθυνες επενδύσεις, για τα οργανικά προϊόντα, για τις οικολογικές διακοπές αυξάνεται στον κόσμο.
Όλο και περισσότεροι καταναλωτές επιδιώκουν ο τρόπος ζωής τους, τα πράγματα που αγοράζουν, τα φαγητά που τρώνε, τα ρούχα που φορούν, ακόμη και οι διακοπές τους να μη βλάπτουν τους ίδιους, τους άλλους ή το περιβάλλον. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το χάσμα μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών κλείνει - το αντίθετο. «Το 1990, ο μέσος Αμερικανός ήταν 38 φορές πλουσιότερος από τον μέσο Τανζανό. Σήμερα ο μέσος Αμερικανός είναι 61 φορές πλουσιότερος», υπογράμμιζε ο ΟΗΕ στην Έκθεση για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη κατά το 2005. Ως επιχειρηματίας που έχει συνειδητοποιήσει τα κακά της υπανάπτυξης, ο 43χρονος Μαξίμ Ωντμπούρ προσπαθεί να συμβάλλει σ' ένα πιο δίκαιο εμπόριο, είτε παράγει χυμούς φρούτων στο Μαρόκο είτε μηχανές στην Ινδία. Το 1996 άφησε τη μικρή επιχείρηση βιομηχανικών μηχανών που διηύθυνε στη Γαλλία για να ζήσει σε μια κοινότητα στην Ινδία. Αφού γνώρισε για έναν χρόνο την οικτρή κατάσταση των αγροτικών κοινοτήτων στη χώρα αυτή, ο Ωντμπούρ επέστρεψε στη Γαλλία και το 1998 ίδρυσε τον όμιλο Perche Activites (www.percheonline.com), ο οποίος συνδυάζει πολλές δραστηριότητες - χυμοί φρούτων, ανανεώσιμες ενέργειες, τράπεζα μικροπιστώσεων κ.λπ. «Μου φαινόταν πιο χρήσιμο να κάνω χυμούς με τα πορτοκάλια του Μαρόκου, τα μάνγκο της Μπουρκίνα Φάσο και τα γαλλικά μήλα, απ' ό,τι μπουκαλάκια αρωμάτων για τον οίκο Guerlain», έναν από τους παλιούς πελάτες του, σχολιάζει. Εκτός από το Μαρόκο, όπου συνεργάζεται με την εταιρεία βιολογικών χυμών Rifrui, η Perche Activites, που έχει την έδρα της κοντά στη Σαρτρ, βοήθησε επίσης αγροτικές κοινότητες στην Αϊτή, τη Νικαράγουα, τη Σενεγάλη, το Κονγκό και την Ινδία να παράγουν και να παστεριώνουν χυμούς, οι οποίοι πωλούνται τοπικά ή στις διεθνείς αγορές. «Στο Κονγκό και στην Αϊτή, οι χωρικοί δεν είχαν τι να φάνε, αλλά άφηναν να σαπίζουν τα μάνγκο που έπεφταν στη γη. Τους έδωσα απλώς τα εργαλεία για να μετατρέψουν τα μάνγκο αυτά σε εμπόρευμα», εξηγεί ο επιχειρηματίας. Σ' έναν ινδικό συνεταιρισμό, ανέθεσε την κατασκευή των μηχανημάτων για την παστερίωση των χυμών. Γιατί δεν πιστεύει στα κυκλώματα διανομής που λένε πως προωθούν το «δίκαιο εμπόριο»: «Δεν δημιουργούν τίποτε, αναπαράγουν το υφιστάμενο εμπορικό σύστημα δίνοντας απλώς λίγα περισσότερα χρήματα στον παραγωγό», εξηγεί. Πιστεύει πως «για να λειτουργήσει το δίκαιο εμπόριο, πρέπει οι παραγωγοί να έχουν τον έλεγχο ολόκληρης της αλυσίδας της παραγωγής, της διανομής και της πώλησης» και προειδοποιεί τους καταναλωτές των πλούσιων χωρών: «Θα έρθει η μέρα που θα πρέπει να μοιραστούμε τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, αλλά, αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, δεν θα καταφέρουμε τίποτε». ΤΑ ΝΕΑ , 26/01/2006 | ||||||
