Σήμερα, στην αρχή του 2010, όπως και σε πολλές άλλες περιόδους κατά τα 20 και πλέον προηγούμενα έτη γίνεται πάλι μια έντονη συζήτηση, που αφορά τα Κολλέγια και τους αποφοίτους τους. Μια συζήτηση που ξεκινά όπως πάντα από το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο δεν φαίνεται ούτε τώρα έτοιμο να εφαρμόσει τους ευρωπαϊκούς και ελληνικούς νόμους και για αυτό προχωρά με ένα βήμα μπροστά και ένα βήμα πίσω.

Θυμίζουμε, ότι τα Κολλέγια λειτουργούν νομίμως με βάση νόμους του Υπουργείου Παιδείας – παλιότερα τον Νόμο 1966 του 1992 και πρόσφατα τον Νόμο 3696 του 2008 ενώ τα πτυχία των αποφοίτων τους πρέπει να αναγνωρίζονται από το 1989 με βάση τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες 48 του 1989 και 36 του 2005 και πολλές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Η νέα Υπουργός Παιδείας λοιπόν ανακοίνωσε πριν από μερικές ημέρες, ότι έχει στείλει στο ΣτΕ το νέο Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο η Ελλάδα θα εφαρμόζει και την τελευταία Ευρωπαϊκή Οδηγία 36/2005 και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αφορούν των αναγνώριση των πτυχίων των Κολλεγίων, όταν αυτά έχουν εκδοθεί από Πανεπιστήμια χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή την αυτονόητη όμως υποχρέωσή της φρόντισε να την διανθίσει με διάφορες δηλώσεις που στόχευαν στο να δείξουν, ότι αυτή η εφαρμογή θα γίνει εντελώς στενά και ότι δεν είναι κάτι σημαντικό. Εν τούτοις ας κρατήσουμε το θετικό μέρος της σχετικής γραπτής ανακοίνωσης του Υπουργείου της 04/01/2010.

Το βασικό στοιχείο αυτής της Οδηγίας είναι ότι η Ελλάδα υποχρεούται να αναγνωρίζει τα πτυχία των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων και τα απορρέοντα από αυτά επαγγελματικά δικαιώματα ανεξαρτήτως από το εάν οι σπουδές έγιναν στην χώρα του Πανεπιστημίου ή σε συνεργαζόμενο Κολλέγιο στην Ελλάδα (άρθρο 50, παρ. 3 της Οδηγίας) κάτι το οποίο έχουν επιβεβαιώσει όλες οι σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Αυτή η ευτυχής κατάληξη για τους αποφοίτους των Κολλεγίων που συνεργάζονται με Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, είναι συγχρόνως η απόδειξη της τεράστιας αδικίας, την οποία διέπραξαν εναντίον τους όλες οι κυβερνήσεις από το 1989 έως σήμερα και φυσικά τους δίνει το δικαίωμα να ζητήσουν ηθική και υλική αποζημίωση.

Επίσης η αναμενόμενη από ημέρα σε ημέρα κυκλοφορία και ενεργοποίηση αυτού του Π.Δ. αποδεικνύει την ασυνέπεια του Υπουργείου Παιδείας προς τους ίδιους Έλληνες πολίτες αφού επί πολλά χρόνια οι Υπουργοί Παιδείας (το 2007 ο ίδιος ο Πρωθυπουργός) ανακοίνωναν, ότι θα εφαρμόσουν τις σχετικές Ευρωπαϊκές Οδηγίες κάτι που δεν έκαναν πιεζόμενοι από τους μονίμως διαμαρτυρόμενους εκπροσώπους των Πανεπιστημίων και άλλων επαγγελματικών οργανώσεων.

Ιδιαίτερα σημειώνω την έκδοση του Π.Δ. 165 του 2000 με το οποίο το Υπουργείο Παιδείας υποτίθεται, ότι εφάρμοσε την παλιά Οδηγία 48 του 1989 κάτι που ποτέ δεν έκανε, πιστό στην νοοτροπία, ότι μπορούμε να ξεγελάσουμε τους κουτόφραγκους ξεχνώντας, ότι έτσι αδικεί και εξαπατά τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πτυχιούχους Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων.

Ελπίζουμε ότι το νέο Π.Δ. δεν θα έχει την ίδια κατάληξη.

Συγχρόνως όμως σήμερα (την 04/01/2010) η Υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε, ότι σκοπεύει να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας των Κολλεγίων, να αλλάξει το όνομά τους, να εφαρμόσει σχετικές υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (τις οποίες όμως δεν έχει δημοσιοποιήσει).

Πριν από 45 ημέρες πάλι (την 23/11/2009) είχε ανακοινώσει, ότι σκοπεύει να άρει τις άδειες λειτουργίας που είχαν δοθεί σε 33 Κολλέγια λόγω διαδικαστικών παραλείψεων του Υπουργείου Παιδείας και να τις επανεξετάσει εξ αρχής (με βάση τον ισχύοντα Νόμο του 2008).

Καθ’ όλο αυτό το διάστημα, στο οποίο κυοφορούνται στο Υπουργείο Παιδείας αυτές οι σκέψεις, η Υπουργός δεν θέλησε να μας καλέσει και για να μας ενημερώσει και για να ζητήσει την συμβολή μας στο υπό εξέλιξη νέο πλαίσιο λειτουργίας μας – ελπίζουμε, ότι θα μας καλέσει έστω και τώρα.

Όλα τα παραπάνω όμως δείχνουν δύο σημαντικές παθογένειες του ελληνικού κράτους.

Η πρώτη είναι η αδιαφάνεια με την οποία προωθούνται οι όποιες αλλαγές. Όλα γίνονται μυστικά χωρίς συμμετοχή των ενδιαφερομένων, οι οποίοι καλούνται μόνο όταν έχουν ήδη διαμορφωθεί οι κατευθύνσεις των όποιων νομοθετικών πρωτοβουλιών. Έτσι έγινε και με την διαμόρφωση του ανωτέρω υπό έκδοση Π.Δ., για την οποία δεν ζητήθηκε η γνώμη ούτε του Συνδέσμου Ελληνικών Κολλεγίων, ούτε της Ομοσπονδίας των αποφοίτων των Κολλεγίων παρ’ ότι αυτοί οι δύο φορείς ήταν εκείνοι, οι οποίοι δικαιώθηκαν και από το περιεχόμενο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας και από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Αυτή βεβαίως η αδιαφάνεια δεν παρουσιάζεται δυστυχώς μόνο τώρα αλλά χαρακτηρίζει τις πρακτικές και όλων των προηγούμενων Υπουργών Παιδείας από το 1990 έως σήμερα. Επαναλαμβάνουμε, ότι ελπίζουμε πως η Υπουργός Παιδείας θα μας καλέσει σύντομα για έναρξη συζητήσεων έστω για το νέο Σχέδιο Νόμου.

Η δεύτερη είναι η τόσο συχνά διακοπτόμενη συνέχεια τους κράτους.

Ο ένας Υπουργός Παιδείας (Ευρ. Στυλιανίδης) φέρνει στην Βουλή το Σχέδιο Νόμου για τα Κολλέγια, το οποίο ψηφίζεται και γίνεται ο Ν. 3696/2008.

Ο επόμενος Υπουργός (Άρης Σπηλιωτόπουλος) επί 7 μήνες (Ιανουάριο έως Ιούλιο του 2009) δεν προχωρά στην εφαρμογή του Νόμου και έτσι καταλήγουμε στην βιαστική εφαρμογή του κατά τους τελευταίους δύο μήνες της προηγούμενης Κυβέρνησης.

Αυτός ο Υπουργός δίνει τις άδειες ιδρύσεως και λειτουργίας σε 33 Κολλέγια ενώ η επόμενη Υπουργός (η Άννα Διαμαντοπούλου) ανακοινώνει πρόθεσή της να άρει τις άδειες λειτουργίας (ευτυχώς δεν το έκανε).

Η ίδια Υπουργός ανακοινώνει τώρα, ότι προτίθεται να αλλάξει τον Νόμο 3696/2008 μόλις 17 μήνες μετά την ψήφισή του.
Αναρωτιέμαι αλήθεια αν το Υπουργείο Παιδείας σκέπτεται ότι όλες αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν επιχειρηματικά τα Κολλέγια (σε καταστρεπτικό βαθμό) αλλά και δύο χιλιάδες καθηγητές και άλλο προσωπικό τους και περίπου 20.000 σπουδαστές και τις οικογένειές τους.

Βρισκόμαστε όμως στην αρχή του χρόνου και θέλω να είμαι αισιόδοξος. Ας ευχηθώ λοιπόν, ότι κατά το 2010 θα εφαρμοστούν επί τέλους οι Νόμοι για την αυτονόητη πλήρη και ανεμπόδιστη αναγνώριση των πτυχίων των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων (που έχουν και οι απόφοιτοι των Κολλεγίων) και ότι η νέα Υπουργός Παιδείας θα εγκαινιάσει μια νέα περίοδο διαφάνειας και συνεργασίας με εμάς (τον Σύνδεσμο Ελληνικών Κολλεγίων) αλλά και την Ομοσπονδία των Αποφοίτων μας.

Ας ευχηθώ επίσης, ότι οι εκπρόσωποι των καθηγητών των Πανεπιστημίων αλλά και των ενδιαφερομένων για τα θέματά μας Επιμελητηρίων και Επαγγελματικών Οργανώσεων θα αντιληφθούν, ότι η εφαρμογή των Νόμων είναι προς το συμφέρον όλων μας.