Η «Λαΐς», το θερινό σινεμά με θέα την Ακρόπολη που μεγάλωσε γενιές και γενιές σινεφίλ στην Αθήνα των μεταπολεμικών δεκαετιών, μεταμορφώθηκε στο νέο υπερσύγχρονο πολυκέντρο της-περιπλανώμενης επί χρόνια- Ταινιοθήκης της Ελλάδος.

«Εύχομαι να μη γίνει σαν τόσα Ολυμπιακά έργα που νεκρώθηκαν με το φινάλε των Αγώνων καθώς το υπουργείο Πολιτισμού των τελευταίων κυβερνήσεων ούτε που μας λογάριασε, ευτυχώς που ο Κώστας Γαβράς μάς έθεσε υπό την αιγίδα του ως παράγοντας της γαλλικής ταινιοθήκης», λέει η Μαρία Κομνηνού, γενική γραμματέας του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης και κόρη της Αγλαΐας Μητροπούλου που την ίδρυσε.

«Εδώ μέσα θα φυλάσσεται όλη η κινηματογραφική μνήμη της χώρας στον 20ό αιώνα», προσθέτει. «Κόστισε εφτά εκατ. ευρώ- το 75% από κοινοτικά κονδύλια- και η εύρεση και η αγορά αυτού του κτιρίου οφείλεται στον Νίκο Κούνδουρο που κίνησε γη και ουρανό», υπογραμμίζει ο Θόδωρος Αδαμόπουλος- αντιπρόεδρος του Δ.Σ.- που «γέρασε» στην Ταινιοθήκη καθώς επί 45 χρόνια ζει μέσα σ΄ αυτή.

Ποιοι οι στόχοι της Ταινιοθήκης για τον 21ο αιώνα; «Θα είναι το Μουσείο Κινηματογράφου, χώρος αποκατάστασης και προστασίας ταινιών, κέντρο ψηφιακής βιβλιοθήκης μέσα στο οποίο ο κάθε ενδιαφερόμενος θα βρίσκει τα πάντα που έχουν να κάνουν με το κοινωνικοπολιτικό παρελθόν της Ελλάδας και όλου του κόσμου. Και, τέλος, θα πρέπει να διαμορφώσει τη νέα κινηματογραφοφιλία με αφιερώματα σε νέα κινηματογραφικά ρεύματα της εποχής μας», τονίζει η Μαρία Κομνηνού.

Θέσεις 510. Οι κλειστοί χώροι της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος καλύπτουν 1.785 τ.μ., διαθέτει δυο μοντέρνες αίθουσες προβολών 200 και 60 θέσεων, θερινό κινηματογράφο 250 θέσεων, μουσείο κινηματογράφου, βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο οπτικοακουστικών, οπτικοακουστικά αρχεία, δύο φουαγιέ, κυλικείο και πωλητήριο. Έγινε από τους αρχιτέκτονες- μηχανικούς Νίκο Μπελαβίλα και Βάσω Τραβά.

Η βιβλιοθήκη της Ταινιοθήκης- πρόσβαση έχουν μαθητές, σπουδαστές κινηματογραφικών σχολών, ερευνητές, πανεπιστημιακοί καθηγητές κ.ά.- περιλαμβάνει: 2.500 τίτλους βιβλίων, 6.000 κινηματογραφικά περιοδικά, αρχείο με 15.000 αυθεντικές φωτογραφίες από τον ελληνικό και αντίστοιχα 25.000 από τον ξένο κινηματογράφο, 800 αρνητικά φωτογραφιών ελληνικών και ξένων, 2.600 αφίσες ελληνικών και 1.500 ξένων ταινιων και μια συλλογή από 40.000 με προγράμματα, καταλόγους, αποκόμματα εφημερίδων, σπάνια σενάρια ταινιών. Πέρυσι, εξυπηρετήθηκαν στη βιβλιοθήκη και στο βιντεο-αναγνωστήριο της Ταινιοθήκης 580 άτομα.

Σώθηκαν 25 σπάνιες ελληνικές ταινίες

Η θρυλική «Αστέρω» του Δημήτρη Γαζιάδη (1929) είναι μία από τις 25 σπάνιες και σημαντικές ελληνικές ταινίες που αποκατέστησε η Ταινιοθήκη

Μέχρι σήμερα έχουν αποκατασταθεί 25 ελληνικές ταινίες που θεωρούνται ιδιαίτερα σπάνιες και σημαντικές για την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου:

«Μετέωρα» (1923) του Ζοζέφ Χεπ
«Οι περιπέτειες του Βιλάρ» (1924) του Ζοζέφ Χεπ
«Μαρία Πενταγιώτισσα» (1926) του Αχιλλέα Μαδράς
«Αστέρω» (1929) του Δημήτρη Γαζιάδη
«Το λαγιαρνί» (1930) του Ιωάννη Λούμου
«Ο μάγος της Αθήνας» (1931) του Αχιλλέα Μαδράς
«Δάφνις και Χλόη» (1931) του Ορέστη Λάσκου
«Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» (1932) του Δημήτρη Τσακίρη
«Κοινωνική σαπίλα» (1932) του Στέλιου Τατασόπουλου
«Το τραγούδι του χωρισμού» (1939) του Φιλοποίμενος Φίνου
«Το ξυπόλητο τάγμα» (1954) του Γκρεγκ Τάλλας
«Ο δράκος» (1956) του Νίκου Κούνδουρου
«Η φόνισσα» (1976) του Κώστα Φέρρη.

ΤΑ ΝΕΑ, 29 Σεπτεμβρίου 2009