Το καμπανάκι του κινδύνου χτύπησε η οικολογική οργάνωση Global Footprint ΝetWork, οργάνωση που μετρά το οικολογικό μας αποτύπωμα, όπως ορίζονται οι απαιτήσεις των ανθρώπων από τον φυσικό κόσμο. Η 23η Σεπτεμβρίου είναι η Εarth Οvershoot Day, δηλαδή η μέρα της οικολογικής χρεοκοπίας, κατά την οποία ο άνθρωπος εξάντλησε το «ετήσιο εισόδημα» που είχε στη διάθεσή του σε χλωρίδα, πανίδα, ξυλεία και άλλες φυσικές πηγές, και αρχίζει να ζει με «δανεικά» από τις μελλοντικές γενιές. Όπως σημειώνει η Global Footprint ΝetWork, ούτε μια οικονομική παρέμβαση σαν αυτή που πραγματοποίησε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για να κλείσει τις τρύπες των αμερικανικών τραπεζών, δεν θα έφτανε για να αποκατασταθεί η ισορροπία στον πλανήτη.
Οι φυσικοί πόροι
Η σημερινή ημέρα δεν αποτελεί μια σταθερή ημερομηνία λήξης. Για χιλιετίες η κατανάλωση από τον άνθρωπο των πόρων της φύσης ήταν αμελητέα. Ωστόσο, με την αύξηση του πληθυσμού (τον 19ο αιώνα ζούσαν στον πλανήτη 1,6 δισ. άνθρωποι και σήμερα έχουν ξεπεράσει τα 6 δισ.) και της κατανάλωσης (η κατανάλωση σε ενέργεια αυξήθηκε κατά 16 φορές στη διάρκεια του περασμένου αιώνα), η σχέση αυτή έχει αλλάξει δραματικά σε βάρος της φύσης. Το 1961, οι μισοί πόροι που παρήγε ο πλανήτης σε έναν χρόνο ήταν αρκετοί για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας. Η πρώτη χρονιά που ο άνθρωπος εξάντλησε τους φυσικούς πόρους ήταν το 1987, αλλά αυτό συνέβη στις 31 Δεκεμβρίου, δηλαδή την τελευταία μέρα του έτους. Το 1995 η Εarth Οvershoot Day υπολογίσθηκε στις 21 Νοεμβρίου και το 2005 στις 2 Οκτωβρίου. Ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι με αυτούς τους ρυθμούς, από το 2050 θα χρειαζόμαστε έναν δεύτερο πλανήτη για να καταναλώσουμε.
Δεδομένου ότι είναι δύσκολο να φανταστούμε για τα επόμενα 40 χρόνια μια διαπλανητική μετακόμιση, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος πρέπει να δράσει σε ένα διπλό μέτωπο για να τιθασεύσει την υπερκατανάλωση: αφενός να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία για να εξοικονομήσει ενέργεια και αφετέρου να αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Η σημασία του τρόπου ζωής αναδεικνύεται από τη σύγκριση του οικολογικού χρέους χωρών, των οποίων οι πολίτες απολαμβάνουν το ίδιο επίπεδο ευμάρειας. Αν όλοι οι κάτοικοι της Γης ζούσαν όπως οι Αμερικανοί, θα χρειαζόντουσαν 5,4 πλανήτες για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Ακολουθώντας τον τρόπο ζωής στη Βρετανία θα αρκούσαν 3,1 πλανήτες, σύμφωνα με την Global Footprint ΝetWork, ενώ ο τρόπος ζωής στη Γερμανία απαιτεί 2,5 πλανήτες.
Εξαφανίζονται τα πουλιά από τους ουρανούς
TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ, Του Μichael ΜcCarthy
ΜΕ ΤΑΧΕΙΣ ρυθμούς μειώνεται ο πληθυσμός των πουλιών, ακόμη και των πιο κοινών ειδών, σύμφωνα με μια νέα έρευνα. Από τα τρυγόνια της Ευρώπης έως τους γύπες της Ινδίας και από τα ορτύκια των ΗΠΑ έως τα κίτρινα καναρίνια της Αργεντινής και τα άλμπατρος του Νότιου Ωκεανού, ο πληθυσμός των- κάποτε οικείων στον άνθρωπο- πουλιών εξαφανίζεται, όπως αναφέρει η οργάνωση ΒirdLife Ιnternational, η οποία εδρεύει στην Οξφόρδη. Ειδικότερα στην Ευρώπη, το 45% των ειδών έχει απώλειες στον πληθυσμό του με το τρυγόνι να έχει χάσει το 62% του πληθυσμού του τα τελευταία 25 χρόνια. Την ίδια περίοδο στην Αυστραλία, ο πληθυσμός των καλοβατικών πουλιών έχει μειωθεί κατά 82%, ενώ στην Ασία από τα εκατομμύρια γύπες έχουν απομείνει μόλις το 0,1%. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πληθυσμός είκοσι κοινών ειδών έχει μειωθεί κατά το ήμισυ. «Πολλά από αυτά τα πουλιά είχαν μια οικεία παρουσία στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ο κόσμος που δεν έχει εμπειρία από ιδιαίτερες περιβαλλοντικές αλλαγές και ζει αυτή την κατάσταση, αναρωτιέται για ποιον λόγο συμβαίνει κάτι τέτοιο», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της οργάνωσης Μάικ Ραντς. Η ΒirdLife Ιnternational αναφέρει στη μελέτη της ως αιτία όχι μόνο τις κλιματικές αλλαγές, αλλά και μια σειρά από άλλους παράγοντες όπως η γεωργία και η αλιεία σε μεγάλη κλίμακα, η υλοτομία και η μετατροπή των φυσικών δασών σε μονοκαλλιέργειες. «Τα πουλιά μάς διασφαλίζουν ένα ακριβές και ευανάγνωστο περιβαλλοντικό βαρόμετρο, το οποίο μας επιτρέπει να δούμε πώς η ανθρώπινη δράση απειλεί τη βιοποικιλότητα», πρόσθεσε ο επικεφαλής της οργάνωσης.

TA NEA, Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008