| ||||||
Η κιβωτός των ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Οι πληροφορίες που φυλάσσονται και ανταλλάσσονται στον δικτυακό πλανήτη μας σύντομα θα ξεπεράσουν και αυτούς τους κόκκους της άμμου στις ακρογιαλιές της υδρογείου! Ποιος αναδύεται ως ψηφιακός θησαυροφύλακας και σε ποια κιβωτό θα φυλαχθεί η πολιτιστική κληρονομιά της Γης;
ΤΑΣΟΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ
Αμμοθύελλα δεδομένων Η μελέτη «Το Διαστελλόμενο Ψηφιακό Σύμπαν» της αμερικανικής εταιρείας ερευνών και στρατηγικών αναλύσεων IDC, ολοκληρώθηκε στις αρχές του Μάρτη, 2007. Στα πορίσματά της επισημαίνεται ότι τα στοιχεία και οι πληροφορίες που παγκοσμίως διακινήθηκαν, επεξεργάστηκαν και καταχωρίστηκαν ψηφιακά, μέσα στο 2006, έφθασαν τα 161 εξαμπάιτ (exabyte) ή, αλλιώς, τα 161.000.000.000.000.000.000 μπάιτ (byte). Με τι ισοδυναμεί πρακτικά αυτός ο αριθμός; Με 3 εκατομμύρια φορές το περιεχόμενο όλων των βιβλίων που έχουν ποτέ γραφτεί! Αλλά, εκτός από τη μέτρηση αυτή, η IDC προέβαινε και σε μία πρόβλεψη: Βάσει των τάσεων που διαπιστώνονται, ως το 2010 ο αριθμός των ψηφιακών πληροφοριών θα έχει εξαπλασιαστεί, φθάνοντας τα 988 exabyte... σχεδόν όσοι είναι και οι κόκκοι της άμμου των ακτών του πλανήτη! Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η εκτίμηση των συντακτών της μελέτης ότι το 95% της ψηφιακής αυτής... αμμοθύελλας θα είναι αδόμητα και αταξινόμητα στοιχεία - όπως είναι τα αρχεία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, βιντεοκλίπ κτλ. Δημιουργοί του 70% αυτής της συγκομιδής θα είναι άτομα-χρήστες του Διαδικτύου και μόνο κατά το υπόλοιπο 30% οι επιχειρήσεις. Πού οδηγούν όλα αυτά; Στη σκέψη ότι αυτό που ξεκίνησε ως απελευθέρωση του ανθρώπου - η συνεχής και ευρυζωνική σύνδεση με το Διαδίκτυο, η αμεσότητα ανταλλαγής οπτικοακουστικών αρχείων, η χρήση υπηρεσιών κατόπιν αιτήσεως... - κινδυνεύουν να συμπαρασυρθούν σε μια συνεχώς διογκούμενη χωματερή πληροφοριών ώσπου αυτή να εκραγεί! Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ποσοτικό αλλά και ποιοτικό: Μυριάδες αρχεία αφήνονται στο Διαδίκτυο, είτε για να τα δει όποιος και όποτε θελήσει είτε γιατί η αποθήκευση στο Διαδίκτυο είναι εν πολλοίς δωρεάν. Αυτή όμως η άναρχη κατάσταση επιφέρει σημαντικότατα προβλήματα που αθροίζονται. Για παράδειγμα «τίνος είναι τα στοιχεία;». Σήμερα, μπορεί κανείς να ξυπνήσει και να δει τις... ακτινογραφίες του σε κάποιο από τους κοινόχρηστους χώρους του Διαδικτύου. Αύριο, μπορεί να τις δει «πειραγμένες» από κάποιον τρίτο να φθάνουν στα χέρια του εργοδότη του και μεθαύριο μπορεί να έχει ο ίδιος... αποδημήσει οριστικά, αλλά οι ακτινογραφίες (αρχικές και αντίγραφα) να συνεχίσουν να πιάνουν τον χώρο του κυβερνοχώρου αενάως! Απ' όποια πλευρά και να το δει κανείς, το θέμα πάσχει: Αρχεία χωρίς ταυτότητα προέλευσης ή χειριστή, αρχεία τεράστια και ασυμπίεστα, αρχεία με περιεχόμενο από ευαίσθητο ως κρίσιμο. Αλλά ακόμη και όταν δεν παραβιάζονται προσωπικά δικαιώματα, ακόμη και αν τηρείται η «δικτυακή δεοντολογία», ο όγκος των πληροφοριών διπλασιάζεται και πολλαπλασιάζεται σε κάθε μας κίνηση στο Διαδίκτυο: Την ώρα που στέλνεις ή λαμβάνεις ένα αρχείο - ιδίως με πολλαπλό υλικό, όπως μια παρουσίαση - δημιουργούνται στον υπολογιστή σου ένα και δύο και... διάφορα αντίγραφα, από τα οποία τα περισσότερα δεν σβήνονται αυτόματα. Σύντομα, λοιπόν, ο κορεσμός του Διαδικτύου χτυπάει και την πόρτα του δικού μας υπολογιστή και γίνεται καθημερινό μας πρόβλημα χώρου. Ο παγκόσμιος θησαυροφύλακας Η αγκαλιά του ψηφιακού θησαυροφύλακα έχει θέση και για την πολιτιστική κληρονομιά της Γης Η παρουσίαση των πορισμάτων της μελέτης σήμανε διπλό συναγερμό στους μεγάλους της παγκόσμιας πληροφορικής. Από τη μια ήταν η ανησυχία που κατέλαβε τους περισσότερους, από την άλλη η... τεράστια ευκαιρία για έναν και μοναδικό παίκτη: την κυρίαρχο στον τομέα των λύσεων αποθήκευσης, διαχείρισης και κρυπτογράφησης δεδομένων, εταιρεία EMC. Με αύξηση των εσόδων της κατά 40% από έτος σε έτος και αύξηση της διείσδυσης σε χώρες όπως η Ρωσία κατά 60% το προηγούμενο έτος, η αμερικανική EMC έχει ήδη γίνει ο τέταρτος πυλώνας της σύγχρονης πληροφορικής (οι άλλοι τρεις είναι η Microsoft του λογισμικού, η Intel των επεξεργαστών και η Cisco των δικτύων). Τα συστήματά της γίνονται γρήγορα απαραίτητα σε όποιον έχει αναλάβει τη διαχείριση πολλών πληροφοριών - όπως οι τράπεζες, οι κρατικές επιχειρήσεις, οι βιομηχανίες... - αλλά και στους πολλούς παρόχους υπηρεσιών σε τρίτους, όπως τα λεγόμενα data center και τα σύγχρονα call center. Για όλους αυτούς, η EMC παίζει τον ρόλο του «κατασκευαστή θησαυροφυλακίων για πληροφορίες». Επειτα από αρκετές επιτυχημένες εξαγορές της τελευταίας χρονιάς, έχει απορροφήσει και γνωστές επιχειρήσεις κρυπτογράφησης και ασφάλειας (όπως η RSA) ή καινοτόμες νέες επιχειρήσεις που έχουν λύσεις για το πρόβλημα των πολλαπλών καταχωρίσεων, κτλ. κτλ. Στην ουσία, είναι ο μόνος «τρίτος, ουδέτερος και εχέμυθος» που μπορεί να παίξει τον ρόλο του «κεντρικού τραπεζίτη πληροφοριών». Τα στελέχη της EMC - με πρώτο και καλύτερο το αφεντικό της και σύμβουλο πληροφορικής του προέδρου Μπους, Τζο Τούτσι, το γνωρίζουν αυτό. Αλλά μόλις τώρα, μετά τη δημοσίευση της μελέτης και κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου της εταιρείας EMC World, στο Ορλάντο της Φλόριδας, αποκαλύφθηκε η νέα γραμμή πορεία της: Από μία εταιρεία παροχής λογισμικού, υπολογιστών και των συναφών τους υπηρεσιών, η EMC διακηρύσσει ότι είναι έτοιμη να «στρώσει την υποδομή» που χρειάζεται η Κοινωνία της Πληροφορίας. Με έξυπνους αλγόριθμους που συμπιέζουν τα δεδομένα στον χώρο αποθήκευσής τους και πολλούς άλλους που αναλαμβάνουν την κρυπτο-αποκρυπτογράφησή τους ενόσω ταξιδεύουν στο Διαδίκτυο, υπόσχεται να γίνει ο πιο αξιόπιστος «τραπεζίτης» όπου θα καταθέτουμε τα δεδομένα μας. «Και τιμαλφή δεχόμεθα»... Για να πείσει και τους πιο δύσπιστους, η EMC έχει χαρίσει ήδη εξοπλισμό αξίας ενός εκατομμυρίου δολαρίων στο αμερικανικό ίδρυμα-«πολυκατάστημα μουσείων» που φέρει τον τίτλο Smithsonian Institute. Ενα ένα τα χιλιάδες αρχαία και ιστορικά κομμάτια του ιδρύματος καταγράφονται σε εικόνες υψηλής ανάλυσης και βίντεο και καταχωρίζονται σε ψηφιακές βιβλιοθήκες προκειμένου «να ζήσουν αιώνια». Αντίστοιχη δωρεά έκανε η εν λόγω εταιρεία και στη βιβλιοθήκη «Αννα-Αμαλία» της γερμανικής Βαϊμάρης. Στις 22 Μαΐου - κατά τη διάρκεια του EMC World - ανακοίνωσε τη λειτουργία ειδικού ταμείου «διάσωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς» στο οποίο κάθε φορέας ή άτομο μπορεί να υποβάλει πρόταση προς χρηματοδότηση. Το ταμείο αυτό θα δρα διεθνώς, κατά τα πρότυπα της UNESCO, και θα δίνει επιχορηγήσεις ύψους 15.000 δολαρίων. «Δεν νομίζεις ότι για χώρες με υπερπλούσια πολιτισμική κληρονομιά και ανάδελφη γλώσσα, όπως η Ελλάδα, θα έπρεπε μια πιο οργανωμένη προσφορά;» ρώτησα τον επικεφαλής του διεθνούς δικτύου πωλήσεων της EMC, Ελληνοαμερικανό Πέτρο Κολιόπουλο. «Το θέμα δεν είναι να δώσετε στον κάθε φορέα 15.000 για να τους ζητήσετε κατόπιν από 1 εκατομμύριο» συμπλήρωσα «αλλά το πώς θα μπορούσε να βοηθηθεί το στήσιμο μιας εθνικής πύλης μουσείων - π.χ. - που θα επέτρεπε στον καθένα μας να βλέπει τους θησαυρούς τους (εκτεθειμένους ή αφανείς) με τα ίδια ποιοτικά πρότυπα». Χαμογέλασε με νόημα. «Αυτά που ειπώθηκαν στο Ορλάντο ήταν μόνον η αρχή» μου είπε. «Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε». Το ΒΗΜΑ, 27/05/2007
|