«Πλαίσιο φτώχειας» για τα πανεπιστήμια είναι το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο όπως παρατηρούν οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί, ρυθμίζει πλήθος δευτερευόντων θεμάτων εκτός από το βασικό - τη συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων. ΄Οπως αναφέρουν Τα Νέα (22.02.2007), οι πανεπιστημιακοί περίμεναν ότι παράλληλα με την ανακοίνωση των νέων ρυθμίσεων θα γινόταν λόγος και για τη συλλογικά απαιτούμενη αύξηση της χρηματοδότησης, όμως καμιά ειδική αναφορά δεν έκανε σε αυτό η υπουργός Παιδείας, πέρα από τη μόνιμη, γενική κι αόριστη αναφορά ότι μέχρι το τέλος της τετραετίας θα αυξηθούν οι δημόσιες επενδύσεις.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που περιλαμβάνονται στο βιβλίο των Χρ. Κάτσικα και Κ. Θεριανού «Τα πανεπιστήμια φλέγονται», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη, οι κρατικές δαπάνες για την εκπαίδευση ως ποσοστό του ΑΕΠ την τελευταία 20ετία κινούνται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, ενώ την τελευταία τριετία μειώθηκαν. Από τα στοιχεία αυτά, που συγκρίνουν τις δαπάνες των 15 χωρών της Ε.Ε. διαπιστώνεται επίσης ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση και μάλιστα σε μεγάλη απόσταση από το μέσο όρο - κάτω από 50% - για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα δαπανά μόλις το 40,7% του μέσου όρου της Ε.Ε. ανά φοιτητή, ενώ η προτελευταία Ισπανία το 69,4%. Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Σουηδία (167,3%), η Ολλανδία (159%) και η Αυστρία (147,5%). Οι μέσες ετήσιες κρατικές δαπάνες ανά φοιτητή στην Ε.Ε. είναι υπερδιπλάσιες των αντιστοίχων ελληνικών.

Η Ευρώπη δαπανά ετησίως κατά μέσο όρο 7.400 ευρώ ανά φοιτητή, ενώ η Ελλάδα είναι ουραγός με 3.340 ευρώ. Τα ίδια ισχύουν και για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (5.015 προς 2.375 ευρώ). Εξάλλου, οι ενισχύσεις που δίνει η χώρα μας στους φοιτητές, με τη μορφή της φοιτητικής μέριμνας (από υποτροφίες ώς σίτιση και στέγαση) είναι εξίσου απογοητευτικές. Ενώ ο μέσος όρος των δαπανών ενίσχυσης φοιτητών στην Ευρώπη των 15 είναι 5,7% επί των συνολικών δαπανών, στη χώρα μας αποτελούν το απίστευτο ποσοστό του 0,4%. Έτσι, σε αρκετές περιπτώσεις, πανεπιστήμια όπως το Δημοκρίτειο Θράκης αλλά και το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, βρέθηκαν σε - ευτυχώς προσωρινή - αδυναμία πληρωμής ακόμα και λογαριασμών κοινής ωφελείας, ενώ οι ελλείψεις σε διοικητικό προσωπικό, έργα υποδομών, εργαστήρια, αναλώσιμα, βιβλιοθήκες, κ.λπ., είναι ο μόνιμος εφιάλτης κάθε πρύτανη ΑΕΙ και κάθε προέδρου ΤΕΙ, και φυσικά, κάθε φοιτητή.