Μπορεί η Ελλάδα να γυρίζει την πλάτη στο περιβάλλον και συχνά να τρώει ευρωχαστούκια για περιβαλλοντικά εγκλήματα, ωστόσο μερικοί δήμοι - λιγοστοί ακόμη - τολμούν και εφαρμόζουν καινοτόμα πράσινα προγράμματα δίνοντας το παράδειγμα στους υπολοίπους.

Το πείραμα της Ελευσίνας με τη δωρεάν εγκατάσταση κάδων κομποστοποίησης σε σπίτια άρχισε από τον δήμο σε συνεργασία με την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης το 2003. Σήμερα ο αριθμός των πολιτών που συμμετέχουν στο πρόγραμμα έχει υπερδεκαπλασιαστεί. «Στόχος μας είναι ο αριθμός των κάδων να φτάσει σύντομα τους 500», λέει στα «ΝΕΑ» ο αντιδήμαρχος Ελευσίνας Γαβριήλ Καμπάνης και προσθέτει: «Καθημερινά περίπου 100 κιλά απορριμμάτων δεν καταλήγουν στη χωματερή αλλά γίνονται λίπασμα το οποίο μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί στους κήπους ή στις γλάστρες των πολιτών». Το παράδειγμα της Ελευσίνας έχουν ακολουθήσει οι Δήμοι Μελισσίων και Καλαμάτας και η Κοινότητα Άνοιξης.

Ένα καινούργιο περιβαλλοντικό πείραμα άρχισε στον δήμο πριν από μερικούς μήνες. Κλαδιά από τα κλαδέματα του δήμου, φύλλα, το κομμένο γκαζόν από τα πάρκα και άλλα φυτικά υλικά που κατέληγαν στη χωματερή ή βρώμιζαν ρέματα συγκεντρώνονται από την υπηρεσία πρασίνου. Οι γεωπόνοι και οι εργάτες του δήμου μετατρέπουν τα υλικά σε κομπόστ, το οποίο ανακατεύεται με κοπριά και κοσκινισμένο φυτόχωμα. «Προκύπτει ένα καλό βελτιωτικό εδάφους (λίπασμα) το οποίο μοιράζουμε δωρεάν σε σακιά στους δημότες», αναφέρει η γεωπόνος Σοφία Κάρδαρη. Ήδη περίπου 5 τόνοι διανεμήθηκαν στους δημότες τον Οκτώβριο και τον Δεκέμβριο.

Σε εμβρυακό στάδιο είναι ακόμη στην Ελλάδα η κάλυψη των ταρατσών με πράσινο. Δύο δήμοι όμως - του Ρέντη και της Ελευσίνας - έχουν φτιάξει ταρατσόκηπους σε δημοτικά κτίρια προκειμένου να εξοικονομήσουν ενέργεια για τις ανάγκες κλιματισμού έως 30% στον τελευταίο όροφο και έως 10% στους υπολοίπους.

Οι υπηρεσίες πρασίνου του Δήμου Ρέντη εξόντωσαν τη βαμβακάδα των πεύκων χωρίς να κάνουν ψεκασμούς ή να χρησιμοποιήσουν χημικές ουσίες. Όπως λέει η γεωπόνος του δήμου Άννα Κατσαρού, η βιολογική καταπολέμηση (παγίδες με κόλλα που τοποθετούνταν στα πεύκα) άρχισε το 2005. Σιγά σιγά οι πληθυσμοί του εντόμου μειώθηκαν και σήμερα το πρόβλημα έχει σχεδόν εκλείψει.