Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία σήμερα είναι το έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου. Δηλαδή, των οικονομικών σχέσεων με τις άλλες χώρες. Το πρόβλημα είναι τεράστιο: μόνο το πρώτο οκτάμηνο του έτους οι συναλλαγές μας με το εξωτερικό είναι ελλειμματικές κατά 12,8 δισ. ευρώ εφέτος έναντι 7,2 δισ. ευρώ πέρυσι και 4,2 δισ. πρόπερσι. Το έλλειμμα, δηλαδή, τριπλασιάστηκε σε τρία χρόνια. Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα χρήματα αυτά φεύγουν κάθε χρόνο από τη χώρα προς το εξωτερικό ανεπιστρεπτί. Και θα μας λείψουν. Πολύ!

Παλιά, όταν είχαμε τη δραχμή, τη διολισθαίναμε, την υποτιμούσαμε, κάτι κάναμε και τελικά τα προϊόντα μας διατηρούσαν μια ανταγωνιστικότητα στη διεθνή αγορά, με αποτέλεσμα το έλλειμμα να μην είναι τόσο μεγάλο. Ακόμη και όταν οι δραχμές μας τελείωναν, τυπώναμε στο Εθνικό Νομισματοκοπείο μερικές και έτσι το Δημόσιο πλήρωνε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τα δώρα της Πρωτοχρονιάς. Με πληθωριστικό χρήμα μεν, αλλά πλήρωνε. Τώρα με το ευρώ ούτε να υποτιμήσουμε μπορούμε ούτε να διολισθήσουμε ούτε φυσικά να τυπώσουμε ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί το χρήμα που υπάρχει στην Ελλάδα είναι να εισπράττουμε από εξαγωγές περισσότερα από όσα πληρώνουμε τις εισαγωγές. Εφέτος, δηλαδή, θα φύγουν από την Ελλάδα ως το τέλος του χρόνου περίπου 16 δισ. ευρώ. Και φυσικά ό,τι λείπει ως έλλειμμα το δανειζόμαστε από το εξωτερικό. Δεν φτάνει λοιπόν που χάνουμε αυτά τα τεράστια ποσά, θα πρέπει στο μέλλον να πληρώσουμε και το κεφάλαιο και τους τόκους των δανείων μας. Το πρώτο οκτάμηνο εφέτος πληρώσαμε για τόκους, μερίσματα και εξαγωγή κερδών στο εξωτερικό 7 δισ. ευρώ, πέρυσι 5,7 δισ. και πρόπερσι 4,7 δισ. Με λίγα λόγια, το χρήμα φεύγει ταχύτατα από τη χώρα και θα συνεχίσει να φεύγει με αυξανόμενο ρυθμό. Επειδή μάλιστα τώρα με τη λογιστική αύξηση του ΑΕΠ θεωρούμαστε πλούσια χώρα, θα εισπράττουμε ακόμη λιγότερα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, πράγμα το οποίο δυσχεραίνει σημαντικά την κατάσταση.

Τι κάνει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα; Τίποτε. Θεωρεί ότι είναι ευθύνη των ελλήνων επιχειρηματιών και καταναλωτών να εισάγουν λιγότερα και να εξάγουν περισσότερα. Και είναι, αλλά όχι μόνο αυτών. Η κυβέρνηση οφείλει να χαράξει την πολιτική και να λάβει τα μέτρα διάσωσης του ισοζυγίου και της οικονομίας. Αντ' αυτού, περιορίζεται στο να ξεπουλά ό,τι πολύτιμο διαθέτει το κράτος για να εισπράξει χρήματα και να καλύψει το έλλειμμα του Δημοσίου. Για να συντηρήσει, δηλαδή, τη σπάταλη γραφειοκρατία. Πουλώντας όμως τα λιμάνια, τον ΟΤΕ, τις τράπεζες, τη ΔΕΗ κτλ. στους ξένους, το μόνο που πετυχαίνει είναι μια βραχυπρόθεσμη είσπραξη κεφαλαίων που κατασπαταλώνται. Δεν λύνει κανένα πρόβλημα και - ακόμη χειρότερα - στερεί την ελληνική οικονομία από τις ελάχιστες πηγές κερδοφορίας που διαθέτει. Κρατάει, δηλαδή, τα ζημιογόνα «σαπάκια» που δημιουργούν το έλλειμμα - και που κανένας ξένος δεν τα παίρνει - και πουλάει όσο όσο τις υγιείς μονάδες. Εν τω μεταξύ το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών αυξάνεται με άλματα κάθε χρόνο ώσπου να μας τελειώσουν τα ευρώ, να πνιγούμε στο χρέος και μετά να μην έχουμε τίποτε να πουλήσουμε. Αυτή είναι η οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και η οποία είναι καταστρεπτική, όπως μπορεί να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε... εκτός των αρμοδίων προφανώς.

Το ΒΗΜΑ, 29/10/2006