Τευχος 20


Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

ΞΟΔΕΨΑΜΕ...

... κι αυτή τη χρονιά το «λάδι» που καίει στο καντήλι του πλανήτη μας. Κι απορούμε πώς μένει ακόμη ζωντανός.

Στην οικονομία...

... της αγοράς, τίποτα δεν μας εμποδίζει να καταναλώνουμε ό,τι και όσο θέλουμε. Αρκεί αυτό να είναι νόμιμο και να το αντέχει η τσέπη μας. Όμως, μπορούμε άραγε να φερόμαστε με τον ίδιο αγοραίο τρόπο και στο περιβάλλον που μας κρατάει στη ζωή; Ο οικονομολόγος του περιβάλλοντος Χέρμαν Ντέιλι μάς προειδοποιεί πως, έτσι όπως του φερόμαστε, ο πλανήτης μας μοιάζει με μια επιχείρηση στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ένας επιχειρηματίας είναι αποτυχημένος, όταν έχει απόλυτη άγνοια για τα έσοδα και τα έξοδα της επιχείρησής του. Και όμως, έχουμε απόλυτη άγνοια για τους φυσικούς πόρους που μας συντηρούν και τους ξοδεύουμε αλόγιστα χωρίς να αναρωτιόμαστε για πόσο ακόμη θα αντέξουν. Ξοδεύουμε το πετρέλαιο και αποδεκατίζουμε τα ψάρια σαν να μας τα προσφέρει η φύση δωρεάν. Ξεχνάμε πως η οικονομία δεν είναι παρά μια θυγατρική «επιχείρηση» του περιβάλλοντος, η οποία βρίσκεται υπό την απόλυτη κυριότητά του.

Οι μεγάλες...

   
... οικονομίες του κόσμου καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες φυσικών πόρων που δεν τους ανήκουν. Ο σπάταλος τρόπος ζωής των ανθρώπων σε αυτές τις οικονομίες είναι εφικτός, λέει ο Άντριου Σιμς στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», επειδή ο υπόλοιπος κόσμος τις στηρίζει με μεγάλες ποσότητες δικών του φυσικών πόρων. Καμιά χώρα δεν είναι αυτάρκης. Αγοράζουμε όσα δεν μπορούν να παραχθούν στον τόπο μας και απολαμβάνουμε εξωτικά αγαθά από όλα τα μέρη του κόσμου. Όμως, ο κόσμος στο σύνολό του έχει ξεπεράσει πια τις δυνατότητες του οικοσυστήματος να παράγει αυτά τα αγαθά. Στις 9 Οκτωβρίου εξαντλήσαμε όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη που κανονικά θα έπρεπε να μας
φτάσουν για να περάσουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς. Χρόνο με τον χρόνο τους εξαντλούμε ολοένα και νωρίτερα. Αν το 1961 όλος ο υπόλοιπος κόσμος αποφάσιζε ξαφνικά να ζήσει με τον τρόπο που ζούσαν οι ανεπτυγμένες χώρες, οι φυσικοί πόροι που είχε τότε διαθέσιμους η Γη θα ήταν αρκετοί. Θα έφτανε δηλαδή ένας πλανήτης. Σήμερα θα χρειάζονταν 3,1 πλανήτες για κάτι τέτοιο. Κάθε κυβέρνηση αναγκάζει κάθε χρονιά τους πολίτες της να ζουν μέσα στα όρια του κρατικού προϋπολογισμού. Ποιος θα τους αναγκάσει όμως να ζουν μέσα στα όρια του «προϋπολογισμού» του περιβάλλοντος;

Η κατανάλωση...

... διογκώνεται χρόνο με τον χρόνο, με θηριώδη τζιπ που καίνε αχόρταγα βενζίνη και εκπέμπουν διοξείδιο του άνθρακα, με ενεργοβόρες τηλεοράσεις ευρείας οθόνης, με άφθονα καταναλωτικά αγαθά που, ωστόσο, όπως δείχνουν οι έρευνες, δεν μας κάνουν πιο ευτυχισμένους. Οι οικονομολόγοι λένε πως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την οικονομική ανάπτυξη. Όταν όμως αυτή η ανάπτυξη μοιάζει με πόλεμο στο περιβάλλον, λέει ο Σιμς, αν τον κερδίσουμε, θα βρεθούμε αναγκαστικά με τη μεριά των χαμένων.


ΤΑ ΝΕΑ , 12/10/2006


επιστροφή