σήγε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 (περίπου 120 εκατ. λίτρα), ενώ ανάλογη είναι η κατάσταση και για την Ελλάδα. Από τα 65.000 εκατόλιτρα που ήταν οι ετήσιες εισαγωγές την πενταετία 1995-1999, έχουν φτάσει σήμερα στα 200.000 - 220.000 εκατόλιτρα.

Το αποτέλεσμα είναι, η μία μετά την άλλη, οι οινοπαραγωγικές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να αναγκάζονται πλέον να στραφούν στην απόσυρση των επιπλέον ποσοτήτων που παράγουν, μέτρο που είχε εφαρμοστεί και στο παρελθόν για τα ροδάκινα, τα γαλακτοκομικά καθώς και για άλλα προϊόντα, ως έσχατη λύση για να στηριχθούν οι τιμές και να διατηρηθεί ζωντανός ο κλάδος.

Το ελληνικό αίτημα που έχει ήδη υποβληθεί στην Κομισιόν αφορά την «απόσταξη κρίσης» - όπως ονομάζεται η συγκεκριμένη διαδικασία απόσυρσης - για 500.000 συνολικά εκατόλιτρα κρασιού (370.000 επιτραπέζια και 130.000 οίνους Ονομασίας Προέλευσης - ΟΠΑΠ).

Για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς σημαίνει το μέγεθος των ποσοτήτων που επιδιώκει να αποσύρει η Ελλάδα από την αγορά, αντιστοιχεί ούτε λίγο ούτε πολύ στο 12% της ετήσιας παραγωγής όλων των οινοποιητικών συνεταιρισμών της χώρας!

Το μέγεθος αυτό δείχνει και τη διάσταση που έχει προσλάβει το πρόβλημα διάθεσης του ελληνικού κρασιού στην εγχώρια αγορά αλλά και στο εξωτερικό: Τα 500.000 εκατόλιτρα είναι αισθητά περισσότερα από τα 420.000 που είχαμε ζητήσει πέρυσι να ενταχθούν στο μέτρο της απόσυρσης, δείγμα και αυτό ότι τα αδιάθετα αποθέματα οίνου χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται επικίνδυνα. Έτσι η διαδικασία της «απόσταξης κρίσης» μοιάζει ως η μοναδική προς το παρόν λύση για να μην καταρρεύσουν εντελώς οι τιμές. H διαδικασία αυτή προβλέπει τον βρασμό και την επεξεργασία των αδιάθετων ποσοτήτων ώστε να μετατραπούν σε οινική αλκοόλη, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά για την παραγωγή οίνου, καθώς και για άλλες βιομηχανικές χρήσεις. Χωρίς τη λύση αυτή, τα χρήματα που θα βάλουν φέτος στην τσέπη τους οι παραγωγοί θα είναι ακόμη λιγότερα από πέρυσι, μια από τις χειρότερες χρονιές της τελευταίας τριετίας. Οι τιμές το 2005 διαμορφώθηκαν σε επίπεδα χαμηλότερα από τα 0,18 ευρώ για τα επιτραπέζια σταφύλια και τα 0,37 ευρώ το εκατόλιτρο για τους οίνους Ονομασίας Προέλευσης Ανωτέρας Ποιότητας (ΟΠΑΠ) και ήταν κατά 20% μικρότερες από τα αντίστοιχα επίπεδα του 2002.

H αδυναμία απορρόφησης από την αγορά των ποσοτήτων αυτών έχει να κάνει με το γεγονός ότι, ενώ τα τελευταία χρόνια η παραγωγή κρασιού αυξάνεται χάρη στις καλές καιρικές συνθήκες, ωστόσο η εγχώρια κατανάλωση βαίνει μειούμενη, αφού οι Έλληνες στρέφονται σε άλλα οινοπνευματώδη ποτά. Ταυτόχρονα, οι πλεονάζουσες ποσότητες δεν μπορούν να πωληθούν ούτε στις ξένες αγορές, όπου τα τελευταία χρόνια το μερίδιο των ελληνικών κρασιών υποχωρεί συνεχώς, τόσο γιατί είναι ακριβότερα σε σχέση με αυτά τρίτων χωρών όσο και γιατί υστερούμε συστηματικά σε μάρκετινγκ και εξαγωγική πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι κάθε χρόνο να συσσωρεύονται και νέες ποσότητες στα ήδη μεγάλα αποθέματα οίνου από προηγούμενα έτη, που στις 31-7-2005 ανέρχονταν στα 282.156 εκατόλιτρα (έχοντας αυξηθεί κατά 17% σε σχέση με το 2004), επίδοση που αποτελεί μια από τις χειρότερες της τελευταίας 15ετίας.

Ο στόχος φέτος της Ελλάδας, σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης Χρήστο Αυγουλά, είναι οι τιμές που θα λάβουν οι παραγωγοί για τη λεγόμενη «απόσταξη κρίσης» να κυμανθούν από 2 έως 2,5 ευρώ ανά εκατόλιτρο και βαθμό αλκοόλης για τους επιτραπέζιους οίνους και από 3 έως 3,5 ευρώ για τους οίνους ΟΠΑΠ. Οι τιμές αυτές ωστόσο θα επιτευχθούν μόνο στην περίπτωση που, εκτός από τις κοινοτικές, η Κομισιόν εγκρίνει στην Ελλάδα και εθνικές ενισχύσεις, όπως συνέβη και πέρυσι, οπότε η χώρα υπέβαλε για πρώτη φορά σχετικό αίτημα στην E.E. Πέρυσι, μαζί με την κοινοτική ενίσχυση ύψους 1,914 ευρώ ανά εκατόλιτρο για 340.000 εκατόλιτρα επιτραπέζιων οίνων και 2,3 ευρώ για τα 40.000 οίνων ΟΠΑΠ, εγκρίθηκε και συμπληρωματική ενίσχυση 10,2 εκατ. ευρώ για τη στήριξη των Ελλήνων αμπελοκαλλιεργητών και οινοποιών.

Το 2005 οι ποσότητες κρασιού που πήραν τον δρόμο για το εξωτερικό δεν ξεπέρασαν τα 310.000-315.000 εκατόλιτρα. Οι εξαγωγές κρασιού έχουν περιοριστεί στο 50% από τα 750.000 εκατόλιτρα που εξάγονταν το 2000 και στο 1/4 από τα 1,3 εκατ. εκατόλιτρα του 1993. Στη γερμανική αγορά μάλιστα, που αποτελεί και τον καθρέφτη για τις ελληνικές εξαγωγές κρασιού - και όχι μόνο - στην Ευρώπη, το μερίδιο του ελληνικού οίνου υποχώρησε πέρυσι στο 1,4%, τοποθετώντας τη χώρα μας, από την τέταρτη θέση που βρισκόταν το 2004, στη δέκατη πλέον

ΤΑ ΝΕΑ , 17/06/2006